اسکولیوز یا انحراف ستون فقرات یک خمیدگی جانبی ستون فقرات است که بدنه مهرهها به صورت سه بعدی تغییر شکل میدهد. در همان زمان، ستون فقرات حول محور طولی میچرخد. ستون فقرات سینهای و کمری میتواند تحت تاثیر قرار گیرد، و همچنین نواحی انتقالی بین بخشهای مختلف ستون فقرات ممکن است تحت تاثیر قرار گیرند. ستون فقرات میتواند به سمت چپ یا به راست خم شود. همچنین پیچ خوردگی لگن نسبت به کمربند شانه وجود دارد. برای پاسخ به این سوال که آیا انحراف ستون فقرات قابل درمان است تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
سر فصل های مطلب
Toggleپزشکی بین اسکولیوز ایدیوپاتیک با علت ناشناخته و اسکولیوز ثانویه (به دلیل بیماری یا بدشکلی ها) تمایز قائل می شود. در مورد دوم، اسکولیوز اغلب با سایر بیماری های ستون فقرات مانند آرتروز، تغییرات در دیسک های بین مهره ای یا پوکی استخوان همراه، تشدید یا تحریک می شود. شکستگیهای مهرهها که در اثر تصادف، بیماریهای عضلانی یا فلج ایجاد میشوند، گهگاه باعث ایجاد اسکولیوز میشوند.
اسکولیوز اکتسابی می تواند در هر سنی رخ دهد. معمولاً اندکی قبل از بلوغ یا در طول جهش رشد بلوغ آشکار می شود. اسکولیوز در کودکان کوچکتر قبل از ۱۰ سالگی کمتر شایع است. علل اسکولیوز ایدیوپاتیک هنوز ناشناخته است، محققان به علل هورمونی و همچنین استعداد ژنتیکی مشکوک هستند.
اسکولیوز درمان نشده از هر نوعی که باشد به خودی خود فروکش نمی کند و در هر صورت باید درمان شود. در صورت عدم درمان، علائم و مشکلات بدتر می شود، انحنای ستون فقرات بیشتز می شود و می تواند منجر به محدودیت های گسترده شود.
علائم اسکولیوز متفاوت است و ماهیت آن قابل مشاهده است. در موارد خفیف تر، انحنای ستون فقرات به سختی قابل توجه است، در موارد شدید، تغییر شکل های آناتومیک به وضوح قابل مشاهده است. وسعت علائم بستگی به شدت و نوع اسکولیوز دارد و می تواند از بیمار به بیمار دیگر بسیار متفاوت باشد. علائم زیر به وضوح قابل مشاهده هستند:
تغییرات قابل مشاهده معمولاً به یکباره ظاهر نمی شوند، بلکه به تدریج با پیشرفت اسکولیوز ظاهر می شوند. با پیشرفت بیماری، بیمار در صاف نگه داشتن کمر مشکل بیشتری پیدا می کند و هنگام نشستن، راه رفتن و ایستادن حالت خمیده به خود می گیرد. تغییرات ناشی از چرخش مهره ها در تست خم شدن به جلو مشهودتر است.
عضلانی تنه کمتر و کمتر قادر به مقابله با تغییر شکل و پیچ خوردگی مهره ها در اسکولیوز با پیشرفت بیماری است. ستون فقرات چندین قوس متضاد را تشکیل می دهد که تعادل بدن را حفظ می کنند. زاویه کاب (به نام ارتوپد و جراح آمریکایی جان رابرت کاب) یا زاویه انحنا به عنوان معیاری برای ارزیابی اسکولیوز استفاده می شود. بر اساس زاویه کاب که می توان با اشعه ایکس اندازه گیری کرد، پزشک معالج اسکولیوز خفیف، متوسط یا شدید را تشخیص می دهد.
در مورد اسکولیوز خفیف، زاویه انحنای ۱۰ تا ۲۰ درجه است. فیزیوتراپی مهم ترین شکل درمانی برای اسکولیوز خفیف است. اگر زاویه انحنا بین ۲۰ تا ۵۰ درجه باشد، پزشکی از اسکولیوز متوسط صحبت می کند. اگر زاویه کاب بیش از ۲۰ درجه باشد، بسته فرد، درمان با بریس پیشنهاد داده می شود. با انحنای بیش از ۵۰ درجه، متخصص از اسکولیوز شدید صحبت می کند و برای درمان یک عمل جراحی لازم است. هدف از عمل اسکولیوز متوقف کردن انحنای فزاینده ستون فقرات است.
هنگامی که اسکولیوز تشخیص داده می شود، روش های درمانی انحراف تعیین میشود. برخی از درمانهای قطعی انحراف ستون فقرات، در موارد خفیف تر یا در مراحل اولیه، اقدامات خودیاری مانند حضور در مدرسه یا فیزیوتراپی می تواند با آن مقابله کند. در دوره اسکولیوز، فیزیوتراپی همراه همیشگی بیمار می شود. اثربخشی روش های مختلف درمانی به سن بیمار، نوع و شدت انحنا و اجرای مداوم یک برنامه آموزشی منظم بستگی دارد. کمربند های مخصوص می تواند رشد ستون فقرات را به ویژه در کودکان در جهت مورد نظر هدایت کند.
هیچ داروی شناخته شده ای برای درمان اسکولیوز وجود ندارد. مسکن هایی مانند ایبوپروفن به عنوان بخشی از درمان هدفمند درد باعث تسکین درد می شوند.
در صورت عدم درمان، اسکولیوز در طول زندگی بدتر می شود که با افزایش سن از طریق افزایش درد و کاهش کیفیت زندگی در نتیجه انحنای پیشرونده قابل توجه می شود. آخرین اقدام ممکن جراحی اسکولیوز است که در آن ستون فقرات خمیده با میله و پیچ سفت می شود. با این حال، اکثر موارد اسکولیوز را می توان به صورت محافظه کارانه با کمک فیزیوتراپی درمان کرد و جراحی معمولاً فقط در موارد شدید انجام می شود.
تنگی کانال نخاعی، کانالی را در ستون فقرات که طناب نخاعی از آن عبور میکند، باریک می کند. فشار ناشی از آن بر نخاع، اعصاب و عروق خونی می تواند باعث کمردرد و آسیب دائمی عصبی شود. باریک شدن کانال نخاعی معمولاً در نتیجه فرآیندهای پیری رخ می دهد.
در بیشتر موارد، تنگی کانال نخاعی را می توان با روش های درمانی محافظه کارانه به خوبی درمان کرد. فقط به ندرت (در موارد بسیار شدید) عمل جراحی ضروری است.
اشکال محافظه کارانه درمان تنگی کانال نخاعی عبارتند از:
درمان محافظه کارانه تقریباً به تمام بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمک می کند. جراحی تنگی کانال نخاعی به ندرت ضروری است و معمولا زمانی از این روش استفاده می شود که به نخاع فشار وارد می شود. مداخله جراحی همیشه با هدف تسکین ناحیه ای است که نخاع در آن فشرده می شود. این جراحی باید توسط جراح ستون فقرات انجام شود.