تب روماتیسمی یک بیماری خودایمنی است که می تواند بسیاری از بافت های بدن از جمله مفاصل و قلب را دچار التهاب کند. در صورتی که عفونت گلودرد استرپتوکوکی یا تب مخملک به طور کامل درمان نشود، سیستم ایمنی بدن بیش از حد واکنش نشان داده و ممکن است تب روماتیسمی ایجاد شود. در این بیماری، سیستم ایمنی به بافت های بدن حمله می کند و باعث التهاب (تورم) این بافت ها می شود. این بیماری ممکن است مفاصل، قلب و یا عروق خونی را تحت تاثیر قرار دهد.
سر فصل های مطلب
Toggleبیماری تب روماتیسمی همیشه قلب را تحت تاثیر قرار نمی دهد. اما می تواند به بافت های قلب، به خصوص دریچه های قلب آسیب برساند. بافت آسیب دیده قلب نمی تواند عملکرد صحیح داشته باشد. با گذشت زمان، این بیماری ممکن است منجر به آسیب دائمی قلب شود. به این وضعیت ممکن است بیماری روماتیسمی قلب یا نارسایی احتقانی قلب گفته شود.
در صورتی که تب روماتیسمی منجر به آسیب دریچه قلب شود، ممکن است پزشک عمل جراحی ترمیم یا تعویض دریچه آسیب دیده را توصیه کند. برای مشاهده مزایای درمان گشادی دریچه قلب بدون جراحی میتوانید به سایت دکتر فروزان نیا جراح قلب مراجعه کنید.
آسیب قلبی ناشی از تب روماتیسمی ممکن است ۱۰ تا ۲۰ سال بعد از تشخیص این بیماری بروز پیدا کند. به همین دلیل، بیماران باید تا آخر عمر تحت نظر پزشک قرار داشته باشند.
گاهی اوقات علائم عفونت های استرپتوکوکی بسیار خفیف است و تا زمانی که تب روماتیسمی ایجاد نشود، فرد متوجه ابتلا به عفونت استرپتوکوکی نمی شود. علائم بسته به اینکه بیماری بر کدام یک از قسمت های بدن تأثیر می گذارد، می تواند بسیار متفاوت باشد. از آنجایی که تب روماتیسمی میتواند یک بیماری جدی باشد، اگر مشکوک هستید، حتما به پزشک مراجعه کنید. علائم شایع تب روماتیسمی عبارتند از:
برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به تب روماتیسمی را افزایش دهند. از جمله:
بیشتر افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند، در مکان هایی زندگی می کنند که امکانات درمانی و پزشکی محدود است (برای مثال کشورهای فقیر و توسعه نیافته).
این بیماری در کودکان یا نوجوانان ۵ تا ۱۵ ساله شایع تر است.
داشتن سیستم ایمنی ضعیف می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. کودکانی که به طور مکرر به عفونت های استرپتوکوکی مبتلا می شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تب روماتیسمی قرار دارند.
در صورت مبتلا شدن یکی از اعضای خانواده، سایر اعضای خانواده نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.
باکتری ها در مکان های شلوغ و پر جمعیت راحت تر منتشر می شوند. در نتیجه، امکان شیوع این بیماری در محل های پرجمعیت بیشتر است.
درمان تب روماتیسمی ابتدا با هدف از بین بردن عفونت باکتریایی انجام می شود و سپس التهاب داخل بدن درمان می شود. برخی از روش های درمان تب روماتیسمی عبارتند از:
پزشک داروهای آنتی بیوتیک را برای درمان عفونت باکتریایی زمینه ای تجویز می کند. برخی از داروهای آنتی بیوتیک تزریقی هستند و برخی آنتی بیوتیک ها خوراکی بوده و به مدت یک هفته یا بیشتر مصرف می شوند.
پزشک احتمالا داروهایی مانند آسپرین را برای کاهش التهاب (تورم) در سراسر بدن تجویز می کند. این داروها همچنین ممکن است علائمی مانند درد مفاصل را تسکین دهند. برای برطرف شدن علائم شدیدتر، پزشک ممکن است دارو های قوی تری مانند کورتیکواستروئیدها را برای از بین بردن التهاب تجویز کند.
تب روماتیسمی می تواند افراد را به روش های مختلفی تحت تاثیر قرار دهد. پزشک ممکن است با توجه به عوارض این بیماری، روش های درمانی دیگری را توصیه کند. در موارد شدید ممکن است بیمار به عمل های جراحی قلب و یا درمان های مفصلی برای درمان عوارض جدی این بیماری نیاز داشته باشد.
بیماری تب روماتیسمی درمان ندارد، اما روش های درمانی میتوانند به کنترل این بیماری کمک کنند. تشخیص دقیق و بلافاصله بعد از بروز علائم، می تواند از ایجاد آسیب دائمی جلوگیری کند. عوارض شدید این بیماری نادر است، اما در صورت بروز ممکن است بر قلب، مفاصل، دستگاه عصبی یا پوست تاثیر بگذارد.
بیماری تب روماتیسمی می تواند مجددا عود کند یا به یک مشکل جدی تبدیل شود. در برخی موارد، تب روماتیسمی می تواند منجر به عوارض جدی و حتی تهدید کننده حیات شود. به همین دلیل، بیمار ممکن است برای حفظ سلامت خود به معاینات منظم نیاز داشته باشد.