سورنجان یا گل حسرتی، گیاهی از علفیان تیره سوسنی است که در چمنزار و مراتع با خاک مرطوب رشد می کند. سورنجان دارای پیاز بزرگ و پر گوشت و محفظه ای با پوشش نازک است که از گل مراقبت می کند. سورنجان به دلیل تشابه به گیاه زعفران در برخی مناطق نام زعفران علفزار را به خود گرفته است. پیاز گیاه سورنجان در عمق ۲۵ تا ۳۰ سانتی متری خاک فرو می رود و در پاییز شروع به گل دهی می کند. گونه ای از این گیاه بسیار سمی بوده و مصرف آن منجر به مرگ فرد مصرف کننده می شود. حتی اگر نوع سمی این گیاه را به عنوان پماد مصرف کنید، پوست شما را خراش و وارد خون می شود.از دیگر خواص سورنجان کلشی سین آن است که در رفع بیماری های قلبی استفاه می شود.
در طب سنتی با ترکیب گل و پیاز گیاه سورنجان داروی ضد نقرس تهیه می می کنند که به معالجه بیماران مبتلا به این بیماری می پردازد.در طب جدید و قدیم هرچند از این گیاه به عنوان ماده ای اثر بخش یاد کرده اند اما باید در مصرف آن به دلیل ترکیبات سمی احتیاط کرد.
سر فصل های مطلب
Toggle
همان طور که گفته شد سورنجان دارای خواص بسیار است که در ادامه به ذکر آن پرداخته ایم.
گیاه سورنجان در اروپای مرکزی، ایرلند شمالی، انگلستان، شمال آلمان، جنوب لهستان، اوکراین، بلغارستان، ترکیه، شمال اسپانیا، آسیای مرکزی، آلبانی قادر به رشد و پرورش می باشد. رویش این گیاه در ایران در دامنه های البرز، بعضی نواحی جنگلی حاشیه دریای خزر و همچنین در استان های خراسان شمالی، جنوبی و رضوی وجود دارد.
سورنجان را می توان به شکل ادویه، تنتور، دمنوش و پماد موضعی برای رفع بیماری های مربوطه مصرف کرد.
سورنجان با اثر ضدمیتوزی از راه جنبش کروموزوم ها به خصوص لنفوسیت های فاگوست اثر خود را بر بدن می گذارد. این پدیده با اثر گذاری گل ها بر بدن فرایندهای التهابی و آثار آن را کاهش و از بین می برد.