آیا تا به حال شده که در زندگی خود با مشکلی روبهرو شوید اما ندانید که چگونه باید آن را حل کنید؟ در گذشته افراد به ریش سفید فامیل یا کدخدا برای حل مشکلات خود مراجعه میکردند. آن فرد هم با توجه به علم و دانش و تجربهای که داشت تا حدودی میتوانست مشکل را برطرف کند. اما امروزه رواشناسان جایگاه خود را در جامعه پیدا کردهاند، امروزه کمتر کسی برای حل مشکلات خود از رواشناسان کمک نگیرد. در زمینه روحی و روانی، عاطفی، شغلی، تحصیلی، روابط زناشویی و… میتوانید به روانشناس مراجعه کنید و مشکلتان را حل کنید.
اما یکی از عواملی که میتواند در انتخاب روانشناس و بازده آن تاثیرگذار باشد، انتخاب رواشناس خوب است. به هیچ عنوان این کار را سرسری نگیرید و با دقت روانشناس خود را انتخاب کنید. ویژگیهای روانشناسهای خوب را احتمالا بارها شنیدهاید اما در این بخش قصد داریم تا با معرفی ویژگیهای روانشناسهای بد به شناخت و تشخیص روانشناس خوب از بد کمکتان کنیم. پس تا انتها ما را همراهی کنید.
سر فصل های مطلب
Toggleروانشناس در واقع فردی است که میتواند رفتار و طرز فکر انسان را مورد بررسی قرار دهد. یک روانشناس خوب ابتدا باید رابطه بین رفتار فرد با مغز او و سپس رابطه بین رفتار فرد با محیط را مورد بررسی قرار دهد. فرد روانشناس به هیچ عنوان اجازه تجویز دارو ندارد و تنها میتواند از لحاظ روحی و روانی به فرد کمک کند.
برای اینکه بتوانید به یک روانشناس خوب مراجعه کنید، لازم است که معیارهای شناخت اولیه یک روانشناس خوب و بد را بشناسید. در ادامه ویژگیهایی برای شما بیان میکنیم که نشانگر زنگ خطر است و اگر روانشناسی این ویژگیها را داشته باشد، صلاحیت درمان ندارد. به هیچ عنوان نباید برای درمان روحی و روانی به وی مراجعه کرد.
یکی از مهمترین کارهایی که یک روانشناس باید برای افتتاح مطب خود انجام دهد، کسب پروانه اشتغال است. در واقع تنها افرادی که اجازه درمان دارند روانشناسانی خواهند بود که دارای پروانه اشتغال هستند.در واقع سازمان نظام روانشناسی به افرادی که صلاحیترواندرمانی و مشاوره را دارند این مدرک را اعطا میکند. به هیچ عنوان به روانشناسی که پروانه اشتغال ندارد مراجعه نکنید. این روانشناسان هنوز نتوانستهاند صلاحیت خود را برای سازمان نظام روانشناسی ثابت کنند.
یک روانشناس باید هیمشه حد و مرز با مراجعهکننده را مشخص کند. به هیچ عنوان نباید روابط دوستانه و صمیمی با مراجعهکنندگان برقرار کنند. همین امر میتواند آنها از واقعیت و بیان نکات منفی دور کند. یک روانشناس خوب هیچگاه به دنبال رابطه دوستی و صمیمی شدن با مراجعهکننده نیست. پس یادتان باشد که اگر روانشناسی به دنبال رابطه دوستی با شما است قطعا نمیتواند یک گزینه مناسب برای شما باشد.
روانشناسان هم همانند پزشکان در زمان فارغالتحصیلی خود باید سوگند یاد کننده که اصول درمانی و اخلاقی خود پایبند باشند و به هیچ عنوان در خدماترسانی به بیماران کم نگذارند. منشور اخلاقی روانشناسان بیانگر آن است که از اصول و قواعد خاصی پیروی میکنند و باید و نبایدهایی در محیط کاری خود دارند. اگر به روانشناس مراجعه کرده باشید قطعا در کنار پروانه اشتغال و مدارک تحصیلی روانشناس منشور اخلاقی آن را هم دیدهاید.
به هیچ عنوان روانشناس نباید فرد مقابل را مورد قضاوت قرار دهد. روانشناس تنها میتواند در رابطه با مشکل ایجاد شده فرد را راهنمایی کند و راه و روشهای مختلف را برای حل مشکل به او پیشنهاد دهد. قضاوت کردن میتواند فرد مراجعهکننده را از روانشناس دور کند و حس اعتماد بین آنها را از بین ببرد. به هیچ عنوان به روانشناسی که شما را سرزنش میکند و درباره اخلاق و رفتار شما قضاوت میکند مراجعه نکنید. علاوه بر اینکه نمیتوانید به این روانشناس اعتماد کنید، قطعا مشکلات شما را هم نمیتواند حل کند. قطعا شما برای حل مشکلات خود به رواشناس مراجعه کردهاید، اگر قصد بر سرزنش و قضاوت بود که هر فرد دیگری قادر به انجام آن است و میتواند در رابطه با اخلاق و رفتار، شما را قضاوت کند.
باورها و اعتقادات روانشناس نباید با باورهای جامعه متضاد باشد. هم روانشناس و هم مراجعهکننده در یک محیط زندگی میکنند، از این رو تضاد بین باورها و ارزشها میتواند مانع حل مشکلات و برقراری یک ارتباط درست باشد.
بهترین روانشناس کسی است که یک شنونده خوب باشد، در اینصورت است که فرد مراجعهکننده میتواند به او اعتماد کند. برخی از روانشناسان بیش از آنکه گوش دهند، صحبت میکنند. همین امر میتواند مانع اعتماد فرد مقابل شود، فرد مراجعهکننده باید بتواند به راحتی و بدون هیچ کم و کاستی تمام صحبتهای خود را انجام دهد. یک روانشناس خوب در اینصورت میتواند به فرد کمک کند، باید یک شنونده فعال باشد تا بتواند با توجه به صحبتهای فرد مقابل مشکل او را حل کند.
به هیچ عنوان روانشناس نباید به جای فرد مقابل تصمیمگیری کند. در واقع باید با توجه اخلاق و رفتار فرد نکات مثبت و منفی او را گوشزد کند و با راهنماییهای خود به فرد مقابل اجازه تصمیمگیری با توجه به شرایط موجود را دهد. زمانی که روانشناس صحبتهای فرد مقابل را میشنود میتواند با توجه به شرایط مراجعهکننده و صحبتهای او، در حل مشکلات از راهحلها و تکنیکهای مختلف استفاده کند.
یک روانشناس خوب باید بتواند بیمار خود را بشناسد. شناخت اولیه بیمار، درونگرا یا برونگرا بودن آن، شخصیت پرخاشگر داشتن و… همه از عواملی هستند که به شناخت فرد کمک بسیاری میکند. روانشناس درصورتی که بتواند شناخت درست و کاملی نسبت به فرد مراجعه کننده پیدا کند، میتواند به بهترین شکل ممکن به فرد بیمار کمک کند. در اینصورت میتواند یک مشاوره تاثیرگذار داشته باشد.
یکی از اصول اولیه روانشناسی رازدار بودن در رابطه با اطلاعات شخصی و مشکل فرد بیمار است. به هیچ عنوان نباید اسرار مراجعهکنندگان خود را به افراد دیگر بگویید. یک روانشناس خوب در ابتدا باید یک رازدار و محرم اسرار بیمار باشد. فرد مراجعهکننده در حضور رواشناس صحبتهایی میکند که شاید در کنار افراد دیگر نتواند در رابطه با آنها صحبت کند. صحبتهای فرد مراجعهکننده باید در همان اتاق بماند و بیرون نرود.
در انتخاب روانشناس باید آگاهانه رفتار کنید. انتخاب یک روانشناس خوب میتواند روی بازده نهایی و حل مشکل شما تاثیرگذار باشد. در انتخاب روانشناس باید به دانش روانشناس، صلاحیت عقلی، داشتن مهارت و تجربه، داشتن تجربههای موفق، جایگاه اجتماعی او و… توجه داشته باشید. قطعا رواشناسی که معیارهای منفی که در ابتدا عنوان کردیم داشته باشد نمیتواند گزینه انتخابی مناسبی برای شما باشد.
مراجعه به روانشناس در زمان بروز مشکلات روحی و روانی، اختلاف با خانواده و همسر، مشکلات عاطفی و… میتواند بسیاری تاثیرگذار باشد. در واقع مشاوره با توجه به علم و دانشی که دارد میتواند در حل این مشکلات کمک بسیاری به شما کند.